Tag: Persian

Dialogue Between God & Man

God:
I fashioned this world out of one and the same clay;
You made Iran; Ethiopia and Tartary.
From mere earth I made steel, pure and without alloy;
You fashioned sword and arrowhead and musketry.
You made the axe, with which you felled trees grown by me,
And fashioned cages for my singing birds, born free.

Man:
You made the night; I made the lamp that lights it up.
You fashioned clay; I made of it a drinking cup.
You made the wilderness, the mountain and the steppe;
I fashioned garden, orchard, avenue and scape.
I change dread poisons into panaceas, and
I am the one who fashions mirrors out of sand.

[ source: Muhammad Iqbal, Message from the East, پیام مشرق ]

Ghazal by Hafez e Shirazi

غلامِ نرگسِ مستِ تو تاجدارانند

خرابِ بادهٔ لعلِ تو هوشیارانند

تو را صبا و مرا آبِ دیده شد غَمّاز

و گر نه عاشق و معشوق رازدارانند

ز زیرِ زلفِ دوتا چون گذر کُنی بِنْگر

که از یَمین و یَسارت چه سوگوارانند

گذار کن چو صبا بر بنفشه زار و ببین

که از تَطاوُلِ زلفت چه بی‌قرارانند

نصیبِ ماست بهشت ای خداشناس برو

که مُستَحَقِّ کرامت گناهکارانند

نه من بر آن گُلِ عارض غزل سُرایم و بس

که عَندَلیبِ تو از هر طرف هزارانند

تو دستگیر شو ای خضرِ  پی خجسته که من

پیاده می‌روم و هَمرَهان سوارانند

بیا به میکده و چهره ارغوانی کن

مرو به صومعه کآنجا سیاه کارانند

خلاصِ حافظ از آن زلفِ تابدار مباد

که بستگانِ کمندِ تو رستگارانند

Ghazal by Abdul Qadir Bedil Dehlvi

چه دارد این صفات حاجت آیات

به جز ورد دعای حضرت ذات

غنا و فقرهستی لا والاست

گدایی نفی و شاهنشاهی اثبات

فسون ظاهر و مظهر مخوانید

خیال است این چه تمثال و چه مرآت

جهان گل کردهٔ یکتایی اوست

ندارد شخص تنها جز خیالات

نباشد مهر اگر صبح تبسم

که خندد جز عدم بر روی ذرات

مه وسال وشب وروزت مجازیست

حقیقت نه زمان دارد نه ساعات

نشاط و رنج ما تبدیل اوضاع

بلند وپست ما تغییر حالات

همین غیب و شهادت فرق دارد

معانی در دل و برلب عبارات

فروغی بسته بر مرآت اعیان

چراغان شبستان محالات

نه او را جزتقدس میل آثار

نه ما را غیر معدومی علامات

تو و غافل ز من‌، افسوس‌، افسوس

من و دور از درت‌، هیهات‌، هیهات

زبان شرم اگر باشد به کامت

خموشی نیست بیدل جز مناجات

عبد القادر بیدل دهلوی در بارگاه اقدس جناب ختمی مرتبت (صلی الله علیه وآله وسلم)

بیدل‌ کسی به عرش حقیقت نمی‌رسد

تا خاک راه احمد مرسل (ص ) نمی‌شود

Heidegger’s Being and Time

My take:

Heidegger was trying to revive the meditative mind in the Western tradition which had become disoriented in the glitter of the calculative mind. The vocabulary he deployed to communicate his thesis was bound to put off his readers because, perhaps, his receivers were and are largely metaphysically ill-prepared to appreciate the context. Now, interestingly, when I read his work in Persian or Arabic I instantly understand what he is up to, which, unfortunately, I can’t describe in English since it would again be a transference from a highly metaphysically alive tradition to a calculative, mechanized and technologically driven one.